We zijn deze week naar een wedstrijd van het skûtsjesilen van de IFKS wezen kijken. Deze werd op dinsdag gehouden op het Slotermeer zodat we ook nog even naar de jachthaven van Sloten konden. Op de terugweg kwamen we min of meer toevallig langs het station Beekbergen, waar we een oude stoomlocomotief zagen.

Tegen onze gewoonte in hebben we ons deze week verdiept in de kennis rond auto's. Afgelopen donderdag is onze eigen auto 15 jaar geworden. Hoewel hij ons nog steeds overal brengt waar we willen zijn, zijn er redenen om een vervangend voertuig te zoeken.

Deze week kwam ik tijdens een fietstochtje op de Ginkelse heide. Ik had gehoord dat de heide dit jaar eerder in bloei stond dan gebruikelijk. Vol verwachting hoopte ik prachtige heidevelden te kunnen fotograferen, maar tot mijn teleurstelling was er nauwelijks heide te bekennen.

Dagelijks streef ik ernaar om "een eenvoudige doch voedzame maaltijd" te bereiden. Maar naarmate de temperatuur stijgt, neemt de eetlust af. Het wordt steeds moeilijker om een aantrekkelijk en gevarieerd weekmenu te bedenken. Mijn culinaire creativiteit verdwijnt als sneeuw voor de zon.

Op een recente poster van Loesje staat de tekst: "Modeltreinen. Mijn opa gaat weer interrailen op zijn zolderkamer." Dit zou zo door een van mijn kleinkinderen gezegd kunnen zijn. Onder ons tweepersoons logeerbed bevindt zich namelijk een vrij grote, verrijdbare treinplaat.

In de laatste regio zijn de schoolvakanties nu ook begonnen. En dus is er de nodige drukte op Nederlandse wegen en de vliegvelden. Een wereldwijde computerstoring helpt daar niet bij. Ondertussen zijn de typisch zomerse bloemen in de aanbieding.

“Mijn raad is deze: trek, zodra het vakantie is, uw schoenen uit en ga languit in een ruststoel liggen met het uitzicht op uw eigen tuin. Gij zijt nu omgeven door alles wat u nodig hebt. Het ontbreekt u aan niets. Zie de reisbussen, stampvol met moderne martelaren, langs uw huis voorbijrazen. Ge zit er niet in.” (Godfried Bomans, 20 juni 1970)