We zijn deze week even weg geweest. Naar Weert om precies te zijn. Gewoon omdat we er zin in hadden. Even een midweek doorbrengen in een andere omgeving. Voor mij was het een mogelijkheid om herinneringen op te halen. Voor ons beide een mogelijkheid om nieuwe herinneringen te maken.

Deze week zijn de Iepen Fryske Kampioenskippen Skûtsjesilen (IFKS). Een meerdaagse zeilwedstrijd met historische skûtsjes op Friese wateren. We zijn gisteren naar Lemmer gegaan om de wedstrijd te zien. Helaas. Onze favoriet staat niet goed in het klassement en het weer wilde niet meewerken.

Het weer is de afgelopen weken niet bepaald om over naar huis te schrijven. Hooguit op een trieste maar eerlijke vakantiekaart. Ik heb medelijden met degenen die voor hun welverdiende vakantie en recreatie hun tent in eigen land hebben opgezet. Hopelijk kunnen ze genieten van andere dingen die aan deze zomer mooie herinneringen geven.

Tien jaar geleden maakte de uil uit Bosrijk met die tekst reclame voor een verblijf in het vakantiepark van de Efteling. Met een imitatie van zijn lijzige stem, is bij mij een zegswijze blijven hangen. “Samen … In een huisje.” En dat is niet toevallig. Wij wonen namelijk vanaf oktober 2013 officieel samen. Waarom in februari dan al deze kreet in dit blog? De afgelopen midweek waren wij erop uit. “Samen … In een huisje”.