In onze wijk is een nieuwe postbezorger gekomen en dat maakt me niet blij. Onze post arriveert soms laat in de avond. Hoewel ik begrip heb voor de zorgen omtrent personeelstekort, lijkt het personeel al te anticiperen op de wetswijzigingen die het management wil laten doorvoeren.

De meeste bedrijven en organisaties versturen hun berichten tegenwoordig digitaal, wat ik een goede zaak vind. Ik zou het zelfs op prijs stellen als de Belastingdienst ons de keuze zou bieden om geen papieren post te ontvangen. Dat ik daardoor nu € 1,14 voor een postzegel moet betalen, neem ik voor lief.

"Een kaartje, kleine moeite, groot plezier," daar ben ik nog steeds van overtuigd. Gewoon die klassieke attente aandacht. Het is een vaste waarde in het bedrijfsleven en een charmant gebaar in de privésfeer. Persoonlijke aandacht en soms wat vrolijkheid brengen. Ik heb weer de nodige postzegels ingeslagen.

Ondanks de prijsverhoging staat de dagelijkse postbezorging verder onder druk. De directie van PostNL is van mening dat het acceptabel is als zij er 2 tot 3 dagen over doet om de post te laten bezorgen. Dit resulteert erin dat de postbezorger nog maar twee keer in plaats van vijf keer per week langs komt.

Het versturen van een felicitatiekaart per post wordt daardoor steeds minder aantrekkelijk. Binnenkort moet je de verjaardagskaart voor je neefje of nichtje al ver van tevoren versturen, in de hoop dat de ouders de kaart bewaren en aan het kind geven op de daadwerkelijke verjaardag.

Het is op zich geen probleem, maar het sturen van een opkikker naar het ziekenhuis wordt binnenkort zinloos. Tegen de tijd dat de kaart de kamer van de patiënt bereikt, heeft deze het ziekenhuis al verlaten. Gelukkig beschikt ons ziekenhuis over vrijwilligers die digitaal verzonden kaarten bij de patiënten bezorgen.

Momenteel heeft PostNL in feite een monopoliepositie, waardoor het bedrijf de vrijheid heeft om prijzen te verhogen en de servicekwaliteit te verminderen. Een wetswijziging is hiervoor nodig, echter werkt de wetgever tot op heden steeds mee. Dit is trouwens dezelfde wetgever die van mening is dat alle blauwe enveloppen nog steeds op de traditionele manier verzonden dienen te worden.

Het is vreemd. Iedereen wordt volgens onze wetgevers geacht te accepteren dat de Belastingdienst onnodig veel analoge brieven per jaar verstuurt. Tegelijkertijd lijkt het erop dat dezelfde wetgever de traditionele postbezorging om zeep helpt.

De enige oplossing voor het dilemma van de blauwe envelop lijkt het opheffen van de Belastingdienst te zijn, maar ongetwijfeld zal daar wel weer een uitzondering op worden verzonnen.